فیلم کوتاه پله ورود به سینمای بلند نیست
تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۲۳۲۶۲
نورانی‌پور مستند ساز و عضو هیأت انتخاب بخش ملی جشنواره فیلم ۱۰۰ تبدیل شدن فیلم کوتاه را به پله‌ای برای ورود به سینمای بلند را اتفاقی نادرست قلمداد کرد و به فیلمسازان جوان توصیه کرد که خوب و با کیفیت فیلم کوتاه بسازید و در این حوزه بمانید.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجوف بهروز نورانی‌پور، مستندساز و عضو هیأت انتخاب بخش ملی جشنواره «فیلم ۱۰۰» درخصوص آثار ارسال شده به این دوره جشنواره و کیفیت آثار گفت: آثار امسال بسیار متعدد و متنوع بود و در هر ژانری که فکر کنید، اثر رسیده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی در ادامه افزود: کار هیأت انتخاب بسیار سخت بود و باید تصمیم می‌گرفتند که از بین آثار خوب با میانگین بالا، تعدادی فیلم را انتخاب کنند؛ ولی به همان میزان هم برای آثار خوبی که مجبور بودیم کنار بگذاریم، دلتنگ می‌شدیم و این به دلیل تعدد آثار و تعدد محتوا بود.
نورانی پور درخصوص ویژگی جشنواره «فیلم ۱۰۰» و آثار رسیده به این جشنواره در نسبت با سایر جشنواره‌ها گفت: من فیلمساز هستم و زمانی که یک فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای می‌بینم، متوجه سختی کار می‌شوم. شما در ۱۰۰ ثانیه، تصمیم، شور، هیجان، احساس، عاطفه یک رابطه و یک سناریو را تماما، ارائه و مخاطب را تحت تأثیر قرار می‌دهید تا لذت ببرد و با شما در آن رویداد یا لحظه شریک شود.
نورانی‌پور با اشاره به اینکه نمی‌توان تصور کرد که پایان دادن به یک داستان و یک روایت در ۱۰۰ ثانیه چقدر کار سخت، مهم و جریان‌سازی است گفت: شما با صد ثانیه می‌توانید گفتمانتان را انتقال دهید.
کارگردان مستند «A۱۵۷» درخصوص مستند‌های این دوره از جشنواره و اینکه می‌توان محتوا و حرف یک مستند را در ۱۰۰ ثانیه زد، بیان کرد: آثار مستند امسال شگفت‌انگیز و بسیار خوب بودند و از اینکه در ۱۰۰ ثانیه می‌توانید موضوعات عجیبی را مرور کنید، لذت می‌بردید. اینکه به چه جغرافیا‌هایی سفر میکنید، به احساسات و عواطف چه کسانی مراجعه میکنید، همه این‌ها یک لذت عجیب و موقعیت جالب برای جلب توجه ایجاد کرده بود. من از آثار مستند بسیار راضی بودم و بعضی اوقات برای تجربه بیشتر خودم یک مستند را چندین بار مرور می‌کردم.
نورانی پور در پاسخ به اینکه ملاک شما برای انتخاب آثار حاضر در جشنواره چه بود، بیان کرد: اساسا داوری یک سلیقه و انتخاب هم یک سلیقه است. سلیقه منِ بهروز نورانی‌پور یک مدیوم بود، اما تلاش کردم خودم را از آن سلیقه‌ای که دارم جدا کنم و به یک چارچوبی که در آن تعدادی استاندارد تعریف شده، برسانم.
وی با اشاره به اهمیت شرکت در جشنواره «فیلم ۱۰۰» برای فیلمسازان جوان گفت: به نظر من اگر محتوای سنی را از این مبحث جدا کنیم، این جشنواره می‌تواند یک پروژه حرفه‌ای بزرگ باشد که جریان سازی کند و در رسانه‌ها و تلویزیون برود. بسیاری از مخاطبان دوست دارند سریع به یک رویداد سفر کنند و شاید حس ۹۰ دقیقه تماشای سریال را نداشته باشند.
این کارگردان مستند در ادامه این بحث اضافه کرد: چه خوب است که این را یک جریان حرفه‌ای قلمداد کنیم و به این جریان حرفه‌ای احترام بگذاریم، برای آن برنامه‌ریزی کنیم تا آثار حرفه‌ای، با آدم‌های حرفه‌ای و خروجی حرفه‌ای‌تر داشته باشیم و آن را محدود نکنیم.
کارگردان مستند «جنایت در سکوت» با اشاره به اینکه نباید فیلم کوتاه را پله ورود به سینمای بلند کرد، افزود: واقعیت این است که خیلی از کسانی که فیلم کوتاه ساختند، سال‌ها ماندند و آثار خوبی هم خلق کردند. لطفا این کار را با فیلم ۱۰۰ نکنیم و اجازه دهیم که یک چارچوب حرفه‌ای داشته باشد که آثار ۱۰۰ ثانیه‌ای حرفه‌ای و درجه یک از آن خارج شود.
عضو هیات انتخاب بخش ملی جشنواره درخصوص توصیه به فیلمسازان جوان گفت: توصیه‌ی من همان اساس مکتب سینماست. اولین معیار سینما دنیایی از احساس و عواطف است که برای مخاطب می‌سازد، حتما آن را خوب بسازید و در دنیای سینما با کیفیت بمانید. ماندن در دنیای سینما خیلی مهم‌تر از شروع است. ماندگاری، بزرگواری سینماست اگر اجازه دهد که فیلمسازش بماند و سال‌ها فیلم بسازد.
نورانی پور در پاسخ به اینکه وقتی فیلم‌های جشنواره را تماشا کردید برای ساختن یک ۱۰۰ ثانیه‌ای ترغیب شدید؟ گفت: همواره در سال‌های دور، ابتدا از مستندهایم چارت کوتاهی میساختم، نه ۱۰۰ ثانیه، ولی کوتاه میساختم که ببینم یک حرف جمع‌وجور چه طور می‌شود؟ بعد فیلم خود را گسترش و توسعه می‌دادم با پلان‌ها و روایت‌های بیشتر.
وی در پایان عنوان کرد: این یک معیار تدوینی در کار‌های من بود، زیرا یک ساختار حرفه‌ای است و خیلی خوب می‌تواند خودش را حک بکند. به نظر من اینکه شما در ۱۰۰ ثانیه برداشت خودتان را در ذهن مخاطب حک کنید، کار استادانه و درستی است.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: فیلم کوتاه سینمای ایران جشنواره فیلم 100 ۱۰۰ ثانیه فیلم کوتاه نورانی پور فیلم ۱۰۰ حرفه ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۲۳۲۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نگاهی به سینمای کارگری ایران به مناسبت روز کارگر
گرچه سینمای کارگری در ایران به‌دنبال سینمای نئورئالیسم ایتالیا پیش از وقوع انقلاب اسلامی کلید خورد، اما دیری نپایید که با گذشت سال‌های نه چندان طولانی از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سینمای کارگری رنگ بیشتری به خود گرفت؛ سینمایی که گذشته از سهراب شهیدثالث و کامران شیردل تا پیش از نیمه دوم دهه ۵۰، خسرو سینایی، عباس کیارستمی، رخشان بنی‌اعتماد، کیانوش عیاری، ابوالفضل جلیلی، اصغر فرهادی و سعید روستایی را در دایره مهم‌ترین فیلمسازان خود از بعد از وقوع انقلاب می‌بیند.
در کنار فیلم‌هایی، چون «نگهبان شب» و «جنگ جهانی سوم» از رضا میرکریمی و هومن سیدی که مهم‌ترین نماینده‌های آثار کارگری اخیر سینمای ایران شمرده می‌شوند، از «به‌آهستگی» مازیار میری، «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» وحید جلیلوند، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «شیفت شب» نیکی کریمی، «پنج ستاره» مهشید افشارزاده و «ساعت ۵ عصر» مهران مدیری می‌توان از دیگر آثار عرصه یادشده یاد کرد.
همچنین مجید مجیدی با «آواز گنجشک‌ها»، علی رفیعی با «آقا یوسف»، بهرام توکلی با «اینجا بدون من»، جمشید محمودی با «چند متر مکعب عشق»، احمدرضا معتمدی به واسطه «آلزایمر» و منوچهر هادی به‌واسطه «کارگر ساده نیازمندیم»، از جمله دیگر کارگردانانی هستند که با ساخت فیلم‌های یادشده در تولید آثار سینمای کارگری دستی بر آتش داشته‌اند.
البته پیداست که در برخی از آنها نظیر «جدایی نادر از سیمین»، نقش کار و کارگر، محوری و موضوع اصلی نیست، اما به نوبه خود بر آن بودند تا ادای دینی به این صنف آسیب‌پذیر جامعه داشته باشند.
به هر روی سینمای ایران به واسطه دغدغه و ذوق سینماگرانش همواره بر آن بوده تا در کنار سایر متعلقات آثار اجتماعی، موضوعات کار و کارگری را نیز به کانونی از تصاویر قصه‌گو بدل کند؛ که در این زمینه گام‌های خوبی نیز برداشته است.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند